17. İstanbul Bienali, İKSV tarafından, 2007-2026 Bienal Sponsoru Koç Holding'in desteğiyle, 17 Eylül–20 Kasım 2022 tarihlerinde düzenlenecek. Bienalin küratörlüğünü Ute Meta Bauer, Amar Kanwar ve David Teh üstleniyor.
Küratoryal ekip bienal hakkındaki ilk düşüncelerini paylaştı: “Bu bienal; tatlı ve olgun meyvelerle dolu ulu bir ağaçtan ziyade, kuşların uçuşundan, bir zamanlar bereket fışkıran kalabalık denizlerden, yerkürenin yenilenme ve beslenmesinin aheste kimyasından öğrenme arayışında. Büyük bir toplanma ya da belirli bir zaman ve mekânda, uzun uzadıya planlanmış bir buluşma gerçekleşmeyebilir. Onun yerine belki büyük bir dağılma, gözle görülmeyen bir mayalanma olur. Farklı hatlar bir araya getirilse de, bunlar başka başka hızlarda çoğalarak alt kollara ayrılır, debdebeli bir zirveye ya da nihai bir düğüme ulaşmadan kâh orada, kâh burada birbiriyle kesişirler. Başlangıcından önce başlayabilir, bittikten uzun bir süre sonra devam edebilir.”
KÜRATORYAL EKİP
Ute Meta Bauer
Fotoğraf: C. Fenzl, 2019
Ute Meta Bauer sanatsal çalışmaları diğer disiplinlerle ilişkilendiren, güncel sanat, film, video ve ses sergileri ve sunumları yapan bir küratör. 2013'den beri, aynı zamanda Sanat, Medya ve Tasarım Okulu'nda profesör olduğu Nanyang Teknoloji Üniversitesi’nin ulusal araştırma merkezi konumundaki Singapur Güncel Sanat Merkezi’nin (CCA-NTU) kurucu direktörlüğünü üstleniyor. Bunun öncesinde, 2012-2013 yıllarında, Londra’daki Kraliyet Sanat Üniversitesi’nin Güzel Sanatlar Bölümü dekanı olarak görev yaptı ve 2005-2012 arasında, doçent olduğu Cambridge’deki Massachusetts Teknoloji Enstitüsü (MIT) bünyesinde Sanat, Kültür ve Teknoloji Programı’nın (ACT) kurucu direktörlüğü ile MIT Görsel Sanatlar Programı’nın direktörlüğü görevlerinde bulundu. 1996 ve 2006 arasında on yıl boyunca Viyana Güzel Sanatlar Akademisi’ndeki Güncel Sanatlar Enstitüsü’nün başı ve kurumda profesör olarak görev aldı. Bauer 2002-2005 arasında Norveç’teki Güncel Sanatlar Ofisi’nin (OCA) kurucu direktörüydü.
Bauer, küratör olarak 3. Berlin Bienali’nin (2004) sanat direktörlüğünü yürüttü ve Okwui Enwezor küratörlüğünde gerçekleşen Documenta 11’de (2002) eş küratör olarak yer aldı. 2015 yılında MIT Görsel Sanatlar için List Merkezi Direktörü Paul C. Ha ile birlikte 56. Venedik Bienali’nde, video ve performans sanatının önde gelen isimlerinden Joan Jonas’ın temsil edildiği Amerikan Pavyonu’nun eş küratörlüğünü üstlendi; pavyon, bienalin uluslararası jürisi tarafından En İyi Ulusal Pavyon kategorisinde onur ödülüne layık görüldü. Ayrıca Bauer yakın zamanda TBA21-Academy’nin iklim değişikliğini ve insani müdahalelerin Pasifik Adaları ve kıyılarındaki etkisini inceleyen The Current [Cereyan] (2015-2018) başlıklı projesinin liderliğini yaptı.
Bauer 2018'den beri CCA-NTU Singapur’un programlarının tümüne yön veren, Place.Labour.Capital [Yer.Emek.Sermaye] (2014-2017) ve Climates. Habitats. Environments. [İklimler. Habitatlar. Çevreler.] (2018’den bugüne) başlıklı yıllara yayılan arşiv ve araştırma kümelerini geliştiriyor. Merkez için Incomplete Urbanism: Attempts of Critical Spatial Practice [Tamamlanmamış Kentsellik: Eleştirel Bir Mekân Pratiği için Girişimler] (2016/2017), Ghosts and Spectres – Shadows of History [Hayaletler ve Hortlaklar – Tarihin Gölgeleri] (2017), The Oceanic [Okyanusal] (2017/2018), Tarek Atoui, The Ground: From the Land to the Sea [Tarek Atoui, Zemin: Karadan Denize] (2018), Trees of Life: Knowledge in Material [Hayat Ağaçları: Malzemedeki Bilgi] (2018), Jef Geys - Quadra Medicinale Singapore (2019/2019), Siah Armajani: Spaces for the Public. Spaces for Democracy [Siah Armajani: Kamunun Mekânları. Demokrasinin Mekânları] (2019), The Posthuman City: Climates. Habitats. Environments. [İnsan-sonrası Kentler: İklimler. Yaşamsal Coğrafyalar. Çevreler.] (2019/2020), Non-Aligned [Sıralanmayan] (2020) ve Trinh T. Minh-ha. Films. [Trinh T. Minh-ha. Filmler] (2020/2021) başta olmak üzere birçok serginin küratörlüğünü ve eş küratörlüğünü üstlendi.
Ute Meta Bauer güncel sanat alanında birçok yayının editörlüğünü de yaptı. Bunlar arasında Tomás Saraceno: Arachnid Orchestra. Jam Sessions [Tomás Saraceno: Eklembacaklılar Orkestrası. Toplu Doğaçlama] (Anca Rujoiu ile birlikte, 2017), Place.Labour.Capital [Yer.Emek.Sermaye] (Anca Rujoiu ile birlikte, 2018) ve The Impossibility of Mapping (Urban) Asia [(Kentsel) Asya’yı Haritalamanın İmkânsızlığı Üzerine] (Khim Ong ve Roger Nelson ile birlikte, 2020) yer alıyor. Bauer, 2016-2020 yılları arasında Afterall’un da editörlüğünü yaptı. Aralarında Rockbund Sanat Müzesi, Şangay; Documenta 15 komisyonu, Kassel; IHME, Helsinki ve Singapur Ulusal Galerisi Araştırma Paneli’nin de bulunduğu birçok kurumda danışma kurulu ve Birleşik Arap Emirlikleri’ndeki 15. Şarika Bienali’nin çalışma grubu üyesi.
Amar Kanwar
Fotoğraf: Monica Tiwari
Amar Kanwar, 1964’te Yeni Delhi, Hindistan’da doğan ve halen orada yaşayan bir sanatçı. Sanatçı, 1982-1985 arasında Delhi Üniversitesi Tarih Bölümü'nde ve 1985-1987 yıllarında Yeni Delhi Jamia Millia Islamia'daki Kitle İletişim Araştırma Merkezi'nde eğitim gördü. Çoğunlukla çatışma bölgelerinin hikâyelerinden yola çıkan filmleri ve çok katmanlı yerleştirmeleri Kanwar’ın yıllar içinde geliştirdiği kişisel, sosyal ve politik düzeyleri bir araya getiren dilini yansıtıyor.
Sanatçının yakın dönemde kişisel sergilerinin yer aldığı kurumlar arasında Birleşik Arap Emirlikleri'ndeki Ishara Sanat Vakfı, Dubai ve NYU Abu Dhabi Sanat Galerisi (2020); Museo Nacional Thyssen-Bornemisza, Madrid, İspanya (2019); Minneapolis Sanat Enstitüsü, Minnesota, ABD (2018); Tate Modern, Londra, Birleşik Krallık ve Marian Goodman Galeri, New York, ABD (2018); Bildmuseet, Umea, İsveç ve Frac Pays de la Loire, Carquefou, Fransa (2017); Goethe Institut/Max Mueller Bhavan, Bombay, Hindistan (2016) ile Kiran Nadar Müzesi ve North East Network işbirliğiyle Assam State Müzesi, Hindistan (2015) yer alıyor. 2013 ve 2014 yıllarında Şikago Sanat Enstitüsü, ABD; Yorkshire Heykel Parkı, Birleşik Krallık ve Fotomuseum Winterthur, İsviçre’de (2012) eserleri sergilendi.
Kanwar, eserleriyle Documenta 11, 12, 13 ve 14 (2002, 2007, 2012 ve 2017) sergilerine de katıldı. Diğer kişisel sergileri Haus der Kunst, Münih ve Stedelijk Müzesi, Amsterdam (2008); Whitechapel Sanat Galerisi, Londra, Birleşik Krallık (2007); Ulusal Sanat, Mimarlık ve Tasarım Müzesi, Norveç (2006) ve Renaissance Society, Şikago, ABD'de (2004) gerçekleşti.
Amar Kanwar Prince Claus Ödülü (2017), Creative Time Leonore Annenberg Sanat ve Toplumsal Değişim Ödülü (2014), Maine College of Art’ta Güzel Sanatlar alanında fahri doktora unvanı (2006), Edvard Munch Güncel Sanat Ödülü (2005), MacArthur Bursu (Hindistan, 2000), San Fransisko Uluslararası Film Festivali'nde Golden Gate Ödülü (1999) ve Hindistan’daki Mumbai Uluslararası Film Festivali’nin Golden Conch Ödülü (1998) başta olmak üzere sayısız ödüle layık görüldü.
David Teh
Fotoğraf: Alex Davies
Bağımsız küratör David Teh, 1977'de Avustralya’da doğdu. Sidney Üniversitesi’nde sanat tarihi ve teorisi üzerine lisans eğitimini 1999’da, Güney Asya güncel sanatına odaklanan doktorasını ise 2005’te tamamladı. 2005-2009 yılları arasında Bangkok’ta yaşayan Teh, 2009’dan beri çalışmalarına Singapur’da devam ediyor ve Singapur Ulusal Üniversitesi Edebiyat Programı’nda doçent olarak dersler veriyor. Teh’in araştırmaları Güney Asya modern ve güncel sanatına odaklanıyor.
Teh’in küratoryal projeleri arasında CIRCUIT Artist Cinema Commissions, Aotearoa Yeni Zelanda’da Sovereign Pacific / Pacific Sovereigns [Egemen Pasifik / Pasifik’e Egemen Olanlar] (2020); 12. Gwangju Bienali kapsamında Returns [Geri Dönüşler] (2018); Haus der Kulturen der Welt Berlin’de Misfits: Pages from a Loose-leaf Modernity [Uyuşamayanlar: Modernitenin Takılıp Çıkartılabilen Sayfaları] (2017); Jim Thompson Art Centre Bangkok’ta TRANSMISSION [İNTİKAL] (2014); Yogyakarta’da Video Vortex #7 (2011) ve 55. Internationale Kurzfilmtage Oberhausen kapsamında Unreal Asia [Gerçekdışı Asya] (2009) başlıklı sergiler yer alıyor.
17. İstanbul Bienali’nin Danışma Kurulu’nda Whitechapel Galerisi Direktörü ve küratör Iwona Blazwick, sanat tarihçisi ve yazar Ayşe Erek, Tokyo Çağdaş Sanat Müzesi Artistik Direktörü ve akademisyen Yuko Hasegawa, 11. Berlin Bienali eş küratörlerinden Agustín Pérez Rubio ile İstanbul Modern Sanat Müzesi Genel Direktörü, küratör ve sanat tarihçisi Levent Çalıkoğlu yer alıyor.
