Camilo de Sousa, Isabel de Noronha, Enoque Mate, José Baptista ve Moira Forjaz’ın katkılarıyla.
Catarina Simão (d. 1972, Lizbon, Portekiz) Maputo, Mozambik ve Lizbon, Portekiz arasında yaşayan ve çalışan bir sanatçı ve araştırmacı. Sanatsal pratiği, işbirliğine dayalı ortaklıkları ve farklı sunum biçimlerini içeren uzun vadeli araştırma projelerine dayanıyor. Simão belgeleri, yazıları, videoları ve çizimleri kullanarak hayata geçirdiği deneme benzeri sunumlarıyla tanınıyor. Ayrıca radyo programları, kamusal konuşmalar, katılımcı atölye çalışmaları gerçekleştiriyor; yayınlar yapıyor ve film gösterimlerinin küratörlüğünü üstleniyor. Sanatçının son kişisel sergileri arasında These Are the Weapons [Silahlarımız Bunlar], Black box, Kino Arsenal, Berlin, Almanya (2012); These Are the Weapons [Silahlarımız Bunlar], Núcleo D'Arte Gallery, Maputo, Mozambik (2013); Uhuru, tranzit.sk Gallery, Bratislav, Slovakya (2015); R-humor [Tersine Mizah], Galeria da Avenida da Índia, Lizbon, Portekiz (2020) bulunuyor. Seçilmiş grup sergileri arasında da Manifesta 8, Avrupa Çağdaş Sanat Bienali, Múrcia, İspanya (2010); The School of Kyiv [Kiev Okulu], Kiev, Ukrayna (2015); Afro-Atlantic Histories [Afro-Atlantik Tarihler], MASP – Museu de Arte de São Paulo, São Paulo, Brezilya (2018); Ethnographically Intimate Exhibition [Etnografik Açıdan Ayrıntılı Sergi], Witswatersrand Üniversitesi Antropoloji Müzesi, Johannesburg, Güney Afrika (2019); Communicating Vessels, Collection 1881–2021, Puede la história ser rebobinada? [İletişim Gemileri, Koleksiyon 1881–2021, Tarih Yeniden Yazılabilir mi?], Museo Reina Sofía, Madrid, İspanya (2021) yer alıyor.
