Glauco Rodrigues’in çalışmaları 1964 askeri darbesinin ardından ülkede hâkim olan toplumsal çalkantıların içinde doğmuş. “Eleştirel tropikalizm” olarak tarif edilen pratiği, Brezilya ulusal kimliğinin klişeleşmiş imgelerini sahiplenip değerlendiriyor. Avrupalıların ülkeyi istilasıyla ilgili tarihsel gerçeklerle yerel uygarlıkların simgelerini harmanlayan Rodrigues’in Visão de Terra (Dünya Görüşü) adlı tablosunda, davul ve zil çalan bir ayin korteji ile başında tacıyla bir erkek görülüyor. Eser, siyasi önderliğin bir tasviri ve beyazların iktidarına yönelik incelikli bir eleştiri olarak yorumlanabilir.
Glauco Rodrigues (d. 1929, Bage, Brezilya; ö. 2004, Rio de Janeiro, Brezilya) 1945’te resim yapmaya başladı ve kendi kendini geliştirdi. Bage’de kısa bir eğitim sürecinden sonra, Rio de Janeiro’daki Ulusal Güzel Sanatlar Okulu’na girmek için burs kazandı ancak derslere katılmadı. 1951 ve 1954 arasında kurucusu ya da üyesi olduğu birçok gravür kolektifi ile çalıştı; burada temel amacı güney Brezilya’nın kırsal karakterini ve geleneklerini ifade etmekti. Bu da tüm üretimine iz bırakan bir amaç oldu. 1958’de Rio de Janeiro’ya yerleşti ve buradaki aydın Senhor dergisinde grafik tasarımcı, illüstratör ve daha sonra direktör olarak çalıştı. 1950 sonlarında üretimleri soyutlamaya yaklaştı. 1960’ların başlarında ise figüratif dile geri döndü ve yerli imgesi, karnaval, futbol, tropik doğa ve Brezilya tarihi gibi ulusal temaları mizahi bir dille işlediği, pop art etkisinde çalışmalar üretti.
SERGİLENEN ESERLER
Dünya Görüşü, Coati Puru Efsanesi nedir?, 1977
Ahşap üzerine akrilik
105 × 86 cm (çerçeveli)
Vincent Wierik’in izniyle.
Brezilya İstanbul Başkonsolosluğu’nun desteğiyle sergilenmiştir.
