Ugo Rondinone’nin 15. İstanbul Bienali için yaptığı bu iş, “Buradan nereye gidiyoruz?” sözcüklerini telaffuz eden bir dış mekân gökkuşağı heykeli. Kamusal alandaki ortak deneyimler üstüne gizemli cümlelerden oluşan Gökkuşağı Şiirleri serisinin parçası olarak, ilk kez 1999’da 6. İstanbul Bienali’nde gösterilen bir işten uyarlanmış. Yeni parça İstanbul’daki önemli bir kültür mekânının dışına kalıcı olarak yerleştirildi: Fatih Sultan Mehmet Köprüsü’nün yakınındaki Mustafa Kemal Kültür Merkezi.

Bir kamusal mekâna yerleştirilen bu rengârenk gökkuşağı kemerinin birden çok okuması var. Bir yandan gökkuşağı, uzun zamandır LGBTİ ile ilişkili bir dayanışma sembolü ve olumlu bir mesajı veya bir umut habercisini temsil ediyor: Bulutların arasından beliren bir ışık hûzmesi. Öte yandan Buradan Nereye Gidiyoruz?'a mizahla, zor veya ağır zamanlarda ileriye dönük bir yolun varlığıyla ilgili bir belirsizlik veya umursamazlığa verilen bir imtiyaz olarak bakılabilir. İş, güvencesizlik veya istikrarsızlığın karşısında kartların yeniden karıldığı bir sorgulama anını sergiliyor.

Fakat Rondinone’nin işinin canlı ve cıvıl cıvıl formu, geleceğe yönelik komünal bir merakın ortasındaki bir sıcakkanlılık ve deneyim ortaklığı ruhunu iletme amacını taşıyor. İşteki geniş renk yelpazesi ise tam tersine, ekümenik bir modlar ve tonaliteler senfonisi olarak yorumlanabilir ve dolayısıyla bir evrensellik vaadi ile herkesçe paylaşılan bir belirsizliğin karşısında farklılığın dönüm noktalarına, ufuklarına, ayrımlarına ve kavuşma noktalarına işaret ediyor olabilir.

Ugo Rondinone

Ugo Rondinone (d. 1964, Brunnen, İsviçre) New York’ta yaşayan ve çalışan tanınmış bir karışık-medya sanatçısıdır. Yakın tarihli kişisel sergileri arasında the world just makes me laugh [dünya beni güldürüyor sadece], BAMPFA; i  john giorno, çeşitli kurumlar, New York ve Palais de Tokyo, Paris; let’s start this day again [bu güne yeniden başlayalım], CAC Cincinnati; golden days + silver nights [altın günler + gümüş geceler], Macro and Mercati e Foro di Traiano, Roma; seven magic mountains [yedi büyülü dağ], Art Production Fund and Nevada Museum of Art; becoming soil [toprak olmak], Carre d’Art, Nîmes; everytime the sun comes up [güneş her doğduğunda], Place Vendôme, Paris; vocabulary of solitude [yalnızlığın kelime dağarcığı], Boijmans van Beuningen, Rotterdam ve breathe walk die [nefes al yürü öl], Rockbund Art Museum, Şanghay sayılabilir.